Różno kolorowe tygrysy....

Białe tygrysy - jest to jeden z wielu wariantów ubarwienia Panthera tigris. Jego cechami charakterystycznymi są: kremowe lub białe umaszczenie sierści, różowy nos, niebieskie oczy oraz czarne, szare lub czekoladowe pasy. Osobniki albinotyczne o śnieżnobiałym kolorze futra, posiadające prawie nie widoczne pasy lub ich brak nazywane są „Królowymi Śniegu” (ang. Snow-White Tigers).

W naturze tygrysy te żyją jedynie w subtropikalnych lasach Bengalu. Nie są one jednak innymi podgatunkami lecz wariantami kolorystycznymi żyjącego tam podgatunku (Panthera tigris tigris). Rzadziej białe osobniki występują u tygrysa amurskiego (Panthera tigris altaica). Wszystkie białe koty trzymane w ogrodach zoologicznych pochodzą od jednego ojca o imieniu Mohman, którego schwytano w 1820 roku. Rodzicami białych tygrysów mogą być także dwa normalnie ubarwione koty. Jest to jednak możliwe tylko wtedy, jeśli co najmniej jeden z nich jest nosicielem upośledzonego genu, odpowiedzialnego za wytwarzanie odpowiedniej ilości melaniny.

Czarne tygrysy - to jeden z wielu wariantów umaszczenia tygrysa. Początkowo uznano go za nowy podgatunek tygrysa. Obecnie jest on obiektem licznych teorii i badań kryptozoologów oraz genetyków.

Pierwsze hipotezy na temat pochodzenia nietypowego umaszczenia tego tygrysa zakładały, że czarny kolor futra to wynik anomalii genetycznej, która powoduje nadmierne wytwarzanie melaniny. Chorobę taką nazywa się melanizmem. W przypadku tygrysa jest to jednak pojęcie nieprawidłowe, gdyż jego sierść pokrywają ciemne, pionowe pasy. Jedynym wytłumaczeniem pochodzenia dziwnej cechy jest upośledzenie całkiem odwrotne zwane pseudomelanizmem. Pasy rozszerzają się i pokrywają ze sobą tworząc jednolite, smoliste umaszczenie. Najprawdopodobniejsza hipoteza mówi o krzyżowaniu się podgatunków Panthera tigris. Każdy z nich charakteryzuje się innym rozmieszczeniem pasów oraz rozmiarami ciała. U potomka dwóch podgatunków pasy te pokryją się ze sobą, pozostawiając jednocześnie nieliczne, pomarańczowe znaczenia. Obecnie znanych jest kilka osobników, będących mieszańcami kilku podgatunków tygrysa. Pierwsze fotografie skór tego tygrysa zostały opublikowane przez brytyjskiego kryptozoologa Karla Shukera w książce pt. "Mystery Cats of the World".

Niebieskie tygrysy - (tygrys maltański) to prawdopodobnie polimorficzna odmiana tygrysa bengalskiego, która żyje w Prowincji Fujian w Chinach. Udokumentowane przypadki spotkania z tymi zwierzętami pochodzą także z Korei, Birmy i Rosji.

W 1910 roku amerykański misjonarz Harry R. Caldwell podczas polowania na tygrysy zauważył kilka osobników maści niebieskiej na obrzeżach miasta Fuzhou. Swoją relację opisał w kronice "Blue Tiger" (1924). Historia ta została także zapożyczona do książki Roya Chapmana Andrewsa pt. "Camps & Trails in China cz. 4" (1925). Inne raporty pochodzą z okresu wojny koreańskiej (1950-1953), podczas której Dr. Karl Shuker obserwował ponoć w okolicach dzisiejszej granicy Korei Północnej z K. Południową podobne zwierzęta. Zoolog opisał to w swojej książce pt. " Mystery Cats of the World".

Znane są także przypadki narodzin tygrysów pseudomelanistycznych o sierści szaro-niebieskiej lub błękitnej w ogrodach zoologicznych. Najwięcej takich przypadków odnotowano w Oklahoma Zoo w roku 1964. Rodzicami tych nienaturalnie ubarwionych tygrysów były zwykłe osobniki pochodzące z Bengalu. Obecnie sądzi się, że niebieskie tygrysy to jedynie polimorficzna odmiana Panthera tigris tigris, której prawdopodobieństwo pojawienia się na wolności lub w niewoli jest niewielkie. Określenie t. maltański pochodzi od rasy kota o błękitno-szarej maści, który został wyhodowany na Malcie.