sobota, 12 grudnia 2009

Tygryski różnych kolorów....







Tygryski - Ciąża trwa 93-114 dni (najczęściej 104-106 dni), w miocie rodzi się zwykle 3-4, ale zdarzają się mioty od 1-7 młodych. Młode tygrysię po urodzeniu jest ślepe i bezradne. Waży ok. 1 kg. Śmiertelność młodych w pierwszym roku życia sięga 1/3, a w dwóch pierwszych latach życia może przekroczyć 50%. Szacuje się, że tylko jedno tygrysię z miotu osiągnie dojrzały wiek. Najsłabsze w miocie często ginie tuż po urodzeniu. Wiele młodych ginie na skutek powodzi, a także pożarów wzniecanych przez ludzi przy wyrębie lasów pod uprawy rolne. Samiec obejmujący nowe terytorium, na którym znajdują się samice z młodymi zabija wszystkich potomków swojego poprzednika, aby przyspieszyć gotowość samicy do kopulacji. Po utracie młodych samica wchodzi w estrus w ciągu kilku miesięcy, a wychowując młode – po 2-3 latach od poprzedniej rui.

Około 8 tygodnia życia młode są zdolne do opuszczenia kryjówki i podążania za matką, która wychowuje je bez pomocy samca. Jego udział w wychowaniu potomstwa ogranicza się do obrony terytorium przed intruzami, czasem do zabawy z młodymi. W okresie wychowywania potomstwa tygrysica jest najbardziej niebezpieczna dla każdego potencjalnego wroga. Wiele z dokonanych przez tygrysicę ataków na człowieka miało miejsce w wyniku zaskoczenia jej w okresie opieki nad młodymi.

Wymiana zębów mlecznych na zęby stałe rozpoczyna się ok. 6 miesiąca życia. Młode tygrysy wdrapują się na drzewa, ale z wiekiem stają się cięższe i robią to coraz rzadziej. Samodzielność młode tygrysy uzyskują około 18 miesiąca życia, ale pozostają z matką do 2-2,5 roku. Młode samice obierają sobie nowe terytorium w pobliżu matki, natomiast samce wyruszają na poszukiwanie nowych terenów wdając się w walki z innymi samcami. Na wolności żyją 10-15 lat, w niewoli 16-20. Zanotowano jeden przypadek 26-letniego tygrysa.

Różno kolorowe tygrysy....











Białe tygrysy - jest to jeden z wielu wariantów ubarwienia Panthera tigris. Jego cechami charakterystycznymi są: kremowe lub białe umaszczenie sierści, różowy nos, niebieskie oczy oraz czarne, szare lub czekoladowe pasy. Osobniki albinotyczne o śnieżnobiałym kolorze futra, posiadające prawie nie widoczne pasy lub ich brak nazywane są „Królowymi Śniegu” (ang. Snow-White Tigers).

W naturze tygrysy te żyją jedynie w subtropikalnych lasach Bengalu. Nie są one jednak innymi podgatunkami lecz wariantami kolorystycznymi żyjącego tam podgatunku (Panthera tigris tigris). Rzadziej białe osobniki występują u tygrysa amurskiego (Panthera tigris altaica). Wszystkie białe koty trzymane w ogrodach zoologicznych pochodzą od jednego ojca o imieniu Mohman, którego schwytano w 1820 roku. Rodzicami białych tygrysów mogą być także dwa normalnie ubarwione koty. Jest to jednak możliwe tylko wtedy, jeśli co najmniej jeden z nich jest nosicielem upośledzonego genu, odpowiedzialnego za wytwarzanie odpowiedniej ilości melaniny.

Czarne tygrysy - to jeden z wielu wariantów umaszczenia tygrysa. Początkowo uznano go za nowy podgatunek tygrysa. Obecnie jest on obiektem licznych teorii i badań kryptozoologów oraz genetyków.

Pierwsze hipotezy na temat pochodzenia nietypowego umaszczenia tego tygrysa zakładały, że czarny kolor futra to wynik anomalii genetycznej, która powoduje nadmierne wytwarzanie melaniny. Chorobę taką nazywa się melanizmem. W przypadku tygrysa jest to jednak pojęcie nieprawidłowe, gdyż jego sierść pokrywają ciemne, pionowe pasy. Jedynym wytłumaczeniem pochodzenia dziwnej cechy jest upośledzenie całkiem odwrotne zwane pseudomelanizmem. Pasy rozszerzają się i pokrywają ze sobą tworząc jednolite, smoliste umaszczenie. Najprawdopodobniejsza hipoteza mówi o krzyżowaniu się podgatunków Panthera tigris. Każdy z nich charakteryzuje się innym rozmieszczeniem pasów oraz rozmiarami ciała. U potomka dwóch podgatunków pasy te pokryją się ze sobą, pozostawiając jednocześnie nieliczne, pomarańczowe znaczenia. Obecnie znanych jest kilka osobników, będących mieszańcami kilku podgatunków tygrysa. Pierwsze fotografie skór tego tygrysa zostały opublikowane przez brytyjskiego kryptozoologa Karla Shukera w książce pt. "Mystery Cats of the World".

Niebieskie tygrysy - (tygrys maltański) to prawdopodobnie polimorficzna odmiana tygrysa bengalskiego, która żyje w Prowincji Fujian w Chinach. Udokumentowane przypadki spotkania z tymi zwierzętami pochodzą także z Korei, Birmy i Rosji.

W 1910 roku amerykański misjonarz Harry R. Caldwell podczas polowania na tygrysy zauważył kilka osobników maści niebieskiej na obrzeżach miasta Fuzhou. Swoją relację opisał w kronice "Blue Tiger" (1924). Historia ta została także zapożyczona do książki Roya Chapmana Andrewsa pt. "Camps & Trails in China cz. 4" (1925). Inne raporty pochodzą z okresu wojny koreańskiej (1950-1953), podczas której Dr. Karl Shuker obserwował ponoć w okolicach dzisiejszej granicy Korei Północnej z K. Południową podobne zwierzęta. Zoolog opisał to w swojej książce pt. " Mystery Cats of the World".

Znane są także przypadki narodzin tygrysów pseudomelanistycznych o sierści szaro-niebieskiej lub błękitnej w ogrodach zoologicznych. Najwięcej takich przypadków odnotowano w Oklahoma Zoo w roku 1964. Rodzicami tych nienaturalnie ubarwionych tygrysów były zwykłe osobniki pochodzące z Bengalu. Obecnie sądzi się, że niebieskie tygrysy to jedynie polimorficzna odmiana Panthera tigris tigris, której prawdopodobieństwo pojawienia się na wolności lub w niewoli jest niewielkie. Określenie t. maltański pochodzi od rasy kota o błękitno-szarej maści, który został wyhodowany na Malcie.

Tygrys...




Tygrysy - duży, drapieżny ssak łożyskowy z rodziny kotowatych, największy z żyjących współcześnie[3] czterech wielkich, ryczących kotów z rodzaju Panthera, jeden z największych drapieżników lądowych – wielkością ustępuje jedynie niektórym niedźwiedziom. Dorosłe samce osiągają ponad 300 kg masy ciała przy ponad 3 m całkowitej długości. Doskonale skacze, bardzo dobrze pływa, poluje zwykle samotnie. Dawniej liczny w całej Azji, zawsze budzący grozę, stał się obiektem polowań dla sportu, pieniędzy lub w odwecie – z powodu zagrożenia, jakie stanowi dla ludzi i zwierząt hodowlanych[4]. Wytępiony w wielu regionach, zagrożony wyginięciem, został objęty programami ochrony. Największa dzika populacja żyje w Indiach. W niektórych regionach Indii tygrysy są uważane za zwierzęta święte.

Słowo "tygrys" pochodzi od greckiego wyrazu "tigris", które z kolei ma najprawdopodobniej irańskie korzenie.
Tygrys jest najpotężniejszym przedstawicielem rodziny kotowatych i jednym z największych drapieżników lądowych. Osiągana przez dorosłe samce masa – w zależności od podgatunku – może przekraczać 300 kg przy całkowitej długości ciała ponad 3 m. Nieco większe od niego były wymarłe lwy jaskiniowe, a współcześnie jedynie pochodzące ze skrzyżowania tygrysicy z lwem lygrysy osiągają większe rozmiary. Rozmiary tygrysów zmieniają się w zależności od wysokości zajmowanych terenów, najmniejsze żyją w terenach niżej położonych.

Białe lwy...







Białe lwy - Doniesienia o istnieniu białych lwów na terenie Afryki były znane od stuleci. Wobec braku namacalnych dowodów były przez długi czas uważane za wytwór wierzeń, legend czy mitów. Obecnie wiadomo, że oprócz spotykanych osobników albinotycznych wśród lwów zdarzają się przypadki naturalnego, całkowicie białego ubarwienia. Jest to spowodowane działaniem genu recesywnego, występującego u obojga rodziców, co zdarza się bardzo rzadko.

Pierwszy udokumentowany przypadek napotkania białego lwa pochodzi z 1928 roku. Kolejne przypadki odnotowano w latach 40. i 50. XX w. W 1975 w przylegającym do Parku Krugera prywatnym rezerwacie Timbavati znaleziono miot złożony z dwóch całkowicie białych (samiec i samica) i jednego normalnie ubarwionego lwiątka (samica). Białe lwiątka zaliczane do podgatunku Panthera leo krugeri zostały przewiezione do ogrodu zoologicznego w Pretorii. Zyskały rozgłos dzięki książkom Chrisa McBride'a "The White Lions of Timbavati" i "Operation White Lion". Białe lwiątka, w przeciwieństwie do normalnie ubarwionych, nie mają cętek na skórze, rodzą się niemal całkowicie białe. Z wiekiem ich futro ciemnieje, nabierając koloru kości słoniowej lub kremowego. W ogrodach zoologicznych zdarzają się również przypadki narodzin lwiątek o nietypowo jasnym ubarwieniu zbliżonym do białego.

Wszystkie z dotychczas poznanych białych lwów występujących w warunkach naturalnych pochodzą z okolic Parku Krugera. Pozostałe prawdopodobnie zostały wybite przez człowieka. Żądni myśliwskich trofeów turyści gotowi są zapłacić wysoką cenę za możliwość zabicia białego lwa. Większość żyjących współcześnie białych lwów została uzyskana w niewoli poprzez celowe kojarzenie par osobników posiadających odpowiedzialny za takie ubarwienie gen. Badacze uważają, że osobniki hodowane w ogrodach zoologicznych pochodzą z co najmniej trzech różnych linii genetycznych, co daje szanse na odtworzenie większej populacji

Lwiątka...






Lwiątka - Jak już chyba każdy wie są różne odmiany lwów np. białe....
Małe lwy rodzą się ślepe, ich oczy otwierają się około 3.-11. dnia. W wieku 10-15 dni łapy młodych są już dość silne i zwierzęta zaczynają chodzić, choć na pełną sprawność muszą poczekać jeszcze 3-4 tygodnie. Do ósmego tygodnia życia matka trzyma je w ukryciu. Miesięcznym lwom wyrastają pierwsze zęby.

W wieku 1-2 miesięcy lwiątka zaczynają oddalać się od matki i bawić się z innymi, dziecięce plamy na futrze znikają w wieku 3 miesięcy. Lwy zaczynają polować w wieku 11 miesięcy, po kolejnych 5 miesiącach są już w pełni samodzielne[14]. Lwia grzywa zaczyna rosnąć w wieku 2 lat. Samce są dojrzałe płciowo po 2,5 roku, samice w wieku 2,5-4 lat.

Samce żyją krócej niż samice. Jeśli wcześniej nie zginą w walce, mogą dożyć wieku ponad 10 lat. Notowano pojedyncze przypadki 16-letnich samców żyjących na wolności. Taki wiek, 15-16 lat, dla samic jest natomiast wiekiem przeciętnym. W Parku Serengeti samice żyją do 18 lat. Przeciętny wiek życia w niewoli wynosi 13 lat. Najstarszy znany lew żył 30 lat

Lwica...








Lwica - są znacznie mniejsze, ważą 110–160 kg (największe 185 kg) i nie posiadają grzywy. Samice polują i opiekują się lwiątkami.

Lew... ^^











Lew - duży, mięsożerny ssak lądowy z rodziny kotowatych, drugi po tygrysie – co do wielkości – wśród czterech ryczących wielkich kotów. Jedyny kot żyjący w zorganizowanych grupach socjalnych, zaliczany do tzw. wielkiej piątki Afryki – pięciu najbardziej niebezpiecznych zwierząt afrykańskich (słoń, nosorożec, bawół, lew i lampart). Samiec lwa, łatwo rozpoznawalny po grzywie, może ważyć 150-250 kg. Największy znany osobnik ważył 375kg, był to lew o imieniu Simba, który zdechł w 1970 roku w Cholchester Zoo.